دلایل اصلی بیش فعالی کودکان و راهکار برای درمان آن چیست؟
بیش فعالی کودکان یک اختلال عصبی می باشد. ما اغلب کودکانی را مشاهده می کنیم که در یک جا نشستن یا پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارند. البته پاسخ معمول ما این است که کودک را شیطون و نافرمان خطاب کنیم. اما آیا تا به حال به این فکر کرده اید که آیا رفتار به ظاهر عادی می تواند نشانه ای از یک وضعیت روانی باشد؟
بیش فعالی کودکان معمولاً در کودکان قبل از هفت سالگی تشخیص داده می شود. در کودکان خردسال با الگوهای مداوم تکانشگری بیش فعالی یا مشکل در توجه مشخص می شود که در رشد و عملکرد معمول آنها اختلال ایجاد می کند.
علل بیش فعالی در کودکان
پزشکان چندین علت متقابل بیش فعالی را در کودکان گزارش می کنند. این وضعیت یا صرفاً ارثی است یا اکتسابی از عوامل محیطی است. در اینجا فهرستی از علل بیش فعالی کودکان آورده شده است:
نشانگرهای بیولوژیکی
بسیاری از موارد کودکان مبتلا به بیش فعالی پایه بیولوژیکی قوی را نشان داده اند. عصب شناسان گزارش کرده اند که یا فعالیت غیرعادی انتقال دهنده عصبی دوپامین یا ناهنجاری در نواحی پیشانی- مخطط مغز است که باعث بیش فعالی در کودکان می شود.
مبانی روانی
اختلال رشد عصبی بیش فعالی کودکان اغلب با سطوح استرس بالا، افسردگی، اضطراب و اختلال دوقطبی مرتبط است.
فاکتورهای محیطی
برخی از عوامل محیطی مرتبط با بیش فعالی در کودکان عبارتند از: مصرف مواد مخدر، سیگار کشیدن یا مصرف الکل توسط مادر.
چگونه یک کودک مبتلا به بیش فعالی را تشخیص می دهید؟
تشخیص بیش فعالی کودکان بسیار دشوار است. علائم زیادی توسط کودک نشان داده می شود که مبنایی برای تظاهرات بالینی این اختلال فراهم می کند. برخی از علائم، مانند بی توجهی یا بیش فعالی، باید قبل از تشخیص بالینی در چندین موقعیت باقی بمانند. در حالت ایده آل، این رفتارها در محیط های متعددی مانند خانه، مدرسه و مکان های عمومی مشاهده می شود.
بیش فعالی
کودک حداقل 6 مورد از علائم ذکر شده زیر را در طول مدت شش ماه تجربه کرده است:
- اغلب بی قراری می کند، دست هایش را تکان می دهد یا ضربه می زند
- ناتوانی در نشستن
- دویدن و کوهنوردی در موقعیت های نامناسب
- همیشه در حال حرکت بیش از حد حرف زدن
- وقتی دیگران صحبت می کنند دخالت می کند یا حرفش را قطع می کند
این علائم بر فعالیت های اجتماعی، تحصیلی و شغلی تأثیر منفی می گذارد.
بیش فعالی چگونه درمان می شود؟
پزشکان چندین روش درمانی را پیشنهاد می کنند که تفاوت زیادی در زندگی افراد مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی ایجاد می‌کند. درمان بیش فعالی کودکان معمولاً شامل دارو، مداخلات رفتاری، مشاوره یا روان درمانی است. با این حال، تشخیص اینکه کدام شکل درمانی برای کودک مؤثرتر است، ضروری است. به عنوان مثال، دارو درمانی، رفتار درمانی یا ترکیبی از هر دو است.
دارو
اکثر کودکان بیش فعال داروهای تجویز شده را از پزشک یا روانپزشک دریافت می کنند. در حال حاضر با دارویی به نام “متیل فنیدیت”، یک داروی محرک یا سایر داروهای محرک مانند “آمفتامین” درمان می شود. این داروهای محرک برای کودکان مبتلا به بیش فعالی مانند داروی ریتالین مفید است.
مداخله رفتاری
متخصصان بهداشت روان رفتار درمانی را برای کودکان مبتلا به بیش فعالی موثرترین می دانند. به کودکان بیش فعال آموزش مهارت های اجتماعی ارائه می شود تا به آنها کمک کند رفتارهای قابل قبول اجتماعی را بیاموزند.از سوی دیگر، روان درمانگران آموزش مهارت های فرزندپروری را به والدین ارائه می دهند تا رفتار فرزندشان را بهتر درک کنند.
افکار نهایی
اگر کودک یا دانش آموز شما علائم بیش فعالی را نشان می دهد، توصیه می کنیم از یک متخصص روانشناسی حرفه ای کمک بگیرید.
